Ράκος. Με κακή διάθεση. Με πολλά νεύρα. Όλα του φταίγανε. Από τον καφέ που ήταν ένα τσικ πιο γλυκός μέχρι τον καιρό που ήταν ηλιόλουστος , χαρά θεού. Με ψυχολογία στα τάρταρα λοιπόν, βγήκε και έκανε την καλύτερη του εμφάνιση. Άβυσσος η ψυχή του…

Έψαξε την εξιλέωση, τον εξαγνισμό, την άφεση αμαρτιών. Στο κυνήγι αυτών δεν βρήκε τίποτα. Μέσα από την πορεία όμως βρήκε κάτι άλλο, κάτι που δεν έψαχνε. Και αυτό ήταν καλύτερο. Το καλύτερο.

Και έμεινε να κοιτάζει την θάλασσα. Και να την παρακαλάει. Μίλα μου. Μίλα μου. Πες μου κάτι. Και αυτή δεν τον απογοήτευσε. Τον πήρε στην αγκαλιά της σαν μικρό παιδί και τον παρηγόρησε. Του έδιωξε όλες τις έγνοιες. Του καθάρισε το μυαλό. Και τον παρέδωσε πίσω αμόλυντο, άσπιλο. καθαρό. Έτοιμο για νέες αμαρτίες.

Το λουλούδι θα ανθήσει.Πότισμα θέλει και αγάπη.

Ακόμα μια μέρα χωρίς έμπνευση.Πάνω στον υπολογιστή περιμένοντας τις λέξεις να κατέβουν. Σηκώθηκα, έφτιαξα καφέ και πήγα στο μπαλκόνι. Άναψα τσιγάρο. Ο καπνός ανήλθε στα ουράνια.

Kαλοκαίρι 2020. Ένα περίεργο καλοκαίρι. Μετά την πρώτη καραντίνα. Πριν την επόμενη; Δεν ξέρεις. Τα πρώτα μπάνια. Το κρύο νερό να αναζωογονεί το κορμί. Καλοκαίρι.

Aκόμα ένας μήνας σε αναστολή. Έσπαγα το κεφάλι να βρώ κάτι να κάνω. Για μπάνιο πήγαμε. Χρώμα πήραμε. Στην Υπόγα πήγαμε. Πινγκ-πονγκ είδαμε. Εξαίρετο στυλ ο κυρ-Βαγγέλης. Για καφέ πήγαμε. Μετά συζύγου και άνευ. Κάποιες υποχρεώσεις διευθετήθηκαν. Ανάγνωση Καπετάν Μιχάλη ξεκίνησε. Για την ακρίβεια ξαναξεκίνησε. Μετά από είκοσι και χρόνια. Θησαυρός. Κάθε σελίδα και μια περιπλάνηση σε καινούρια μονοπάτια. Αλλά βαριά η γραφή. Πέντε πέντε οι σελίδες. Βαραίνει ο νους και χάνεται η αξία των λέξεων. Πέθανε και ο Νέμο. Διάολε, τι σου έφταιξε το χρυσαφένιο ;