Αναζητώντας την χαμένη άνοιξη του νου…
Εκεινην την αίσθηση ηρεμίας και γαλήνης που ειναι τόσο δύσκολο να φτάσεις…
Γιατι;;
Τι σε εμποδίζει;;
Τα προβλήματα,οι ανησυχίες, ο χρόνος, οι άνθρωποι, το πλέγμα των σχέσεων…ποσο τα αφήνεις να σε επηρεάζουν και να σε καθορίζουν;;
Βρηκα λίγο χρόνο πρωί πρωί ενώ ο Χορχε εχει απλώσει τα κουβαδάκια στο σαλόνι…
Και φυσικά το αέναο ερώτημα: Τι ζητάς;
Εμαθα πρόσφατα μια καινουρια λέξη ,που ειναι απο όνομα αρχαιοελληνικής πόλης κάπου στη Συρία: Ζευγμα..
Ζούμε σε περίεργους καιρούς,λένε…
Τοτε ηταν καλυτερα…
Εχεις καιρό να καταλάβεις την αλλαγή;
Αλλαξε ο άνθρωπος.
Περασε καιρός…
Πες μου για σένα..
Το αέναο κυνήγι της φωτιάς.
Θα καείς!
-Η διαρκής αναζήτησή του εαυτού!Η αυτοβελτίωση,ο δρόμος προς την αυτοπραγμάτωση…Αυτές και άλλες σαχλαμάρες δεν σε απασχολούν καθόλου αν εισαι ενα προϊόν της παρηκμασμένης δυτικής κοινωνίας , της πλήρως αποχαυνωμένης αστικής κοινωνίας , βυθισμένος στην πλάνη και στον νέο -σκοταδισμό…
-Ωραία τα λες φίλε,θα βγούμε για ποτακι;
-Στις 23.00;
-Οκ.Στις 23.00.
Τι εχει ανάγκη ο άνθρωπος;Παιχνίδι και παραμύθι…Ετσι έλεγε ο αποδυτήριακιας παλιά οταν ακομα αγοράζαμε εφημερίδα…Άλλαξαν οι εποχές,τα έχεις ολα στο κινητό σου και κανεις δεν αγοράζει εφημερίδα πια..Τι ειναι όμως το παιχνίδι για τον άνθρωπο μέσης ηλικίας; Το χόμπι του, μια ενασχόληση που προσφέρει ευχαρίστηση, κάτι που τον κανει να νιώθει ζωντανό ή κάτι καινούριο , μια καίνουρια εμπειρία , ενα τεστ για τις αισθήσεις…
Τι εχει ανάγκη ο άνθρωπος;
Αποδυτηρια και ξερό ψωμί..
Τα καλυτερα μας χρονια…
Οταν ολα ηταν πιθανά…
Μια ζωή ήρθε στο φως για να αναζητήσει σε μερικά χρονια την δίκη της αλήθεια, όπως την αναζητούμε και εμείς …
Βλεποντας τον Ελαφοκυνηγο χτες και παρακολουθώντας την εξέλιξη των ζώων αυτής της παρέας, αυτομάτως θυμήθηκα τη δίκη μας παρέα που είχε την τύχη να μην γνωρίσει πόλεμο και κακουχίες αλλα την απόλυτη ελευθερία να ασχοληθεί με οτι επιθυμούσε..
Κάποιοι λένε η πολλή ελευθερία κανει κακό…
Καποιοι λένε οτι στους δυσκολους αγώνες βγαίνει ο καλύτερος εαυτός…
Μαλλον εχει να κανει με τον άνθρωπο..
Πολυ σοβαρή υπόθεση ο άνθρωπος…
Αστεια υπόθεση ο άνθρωπος…
Απαντησεις δεν θα πάρεις…
Εξελίξεις στον μικρόκοσμο, εξελίξεις και στον κανονικό κόσμο…
Οπως είπε και ο προφεσορ : Κανε αυτό που αγαπάς και αγαπά αυτό που κανεις..
Εσυ τι νομιζεις;
Euro στον στρταρχη , καμία μπυρα με τζονκβ, βόλτα με κονσιλιερι ,Φαήλος στην κουβέντα, βουτιά στην μπαλαλια ,και το καλοκαίρι θα περασει όπως τόσα και τόσα …τι μένει; Η αέναη αναζήτησή του εαυτού που ζητάει ηρεμία κ Ειρήνη , αγαπη και χαρά, χαμόγελα κ παιχνίδι…
H ατέλειωτη αναζήτηση του εαυτού…
Στα παιδικά χρόνια…
Στις ωραίες αναμνήσεις…
Στις απολαύσεις…
Στις αναζητήσεις…
Στο παιχνίδι…
Στον κίνδυνο…
Στον θάνατο…
Στη γέννηση…
Ποιός είσαι?
Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον…
Από ένα χτύπημα της μοίρας, μια σύμπτωση, ένα τυχαίο γεγονός αναδύονται οι μεγάλες αρετές της ζωής…
Να είσαι άνθρωπος…τι έχουμε ξεχάσει.Να απολαμβάνεις τη ζωή. Το δώρο της ζωής…
Ρομαντικός; Μπορεί…
Δεν υπάρχει τίποτα άλλο.Μόνο αγάπη…
Περνάει ο καιρός, λιγόστεψαν τα ποστ, τα παλιότερα χαθήκανε. Πόσο αλλάξαμε…Αλλάζει ο άνθρωπος; Μαλακώνει, σκληραίνει..όπου τον πάει η ζωή…Η αέναη εσωτερική μάχη χωρίς νικητή…
Ποιο είναι το συμπέρασμα μετά από τόσα χρόνια, έστω το πιο πρόσφατο; Η αλήθεια είναι κάτι κατάλαβα τον τελευταίο καιρό. Τι;
Στο τέλος θα κοιμηθεί…
Μπήκα σε σκέψεις…
Ζωή χωρίς ταλέντο γίνεται;
Αναξιοποίητες δυνατότητες, λέγαμε παλιά…
Τελικά, τι έγινε;
Τα κουβαλάς όλα μαζί.
Ποτέ δεν είναι αργά.
Δεν έχω ακούσει μεγαλύτερο αστείο…